Wyjątkowa historia rapera zakończona tragedią - "Proceder"

W ostatnich latach mogliśmy obserwować prawdziwy bum na rap. Dosłownie wszędzie go było pełno - olis, biliboardy, topka na YouTube, playlisty itd. Obecnie na topie są raczej nowoczesne rytmy, a film "Proceder" opowiada o dawnych czasach w polskim hip-hopie. Ma to swój urok, pachnie nostalgią i można powspominać, jak to było kiedyś. Na wstępie dodam, że produkcja zyskała całkiem niezłe noty i polecam ją obejrzeć nawet tym, którym daleko do kultury hip-hop.

A zatem "Proceder", wyreżyserowany przez Michała Węgrzyna, to film biograficzny przedstawiający skomplikowane życie i karierę polskiego rapera Tomasza Chady. W rolę Tomka wciela się Piotr Witkowski, który z fajnie zagrał zarówno charyzmatyczne, jak i destrukcyjne oblicza postaci. Film przekazuje nie tylko historię muzyka, ale także zanurza widza w mroczne zaułki polskiej sceny hip-hopowej, gdzie talent i autodestrukcja idą w parze. Chłopakom trudno jest nagrywać będąc trzeźwym, a po zażyciu używek potrafią nieźle "odlecieć".

Złodziej, raper, zagubiona dusza - wszystko w jednym!

Tomasza Chadę przedstawiono jest jako chłopaka, który ciągle walczy z własnymi demonami. Jego życie to nieustanna walka o lepszą przyszłość, którą zamierza osiągnąć dzięki muzyce. Film ukazuje Chadę jako złodzieja samochodów, który tę działalność traktuje jako sposób na szybkie zarobienie pieniędzy, niezbędnych do realizacji marzeń muzycznych. Sceny kradzieży są dynamiczne i pełne napięcia, ale nie przyćmiewają głównego przesłania filmu – dążenia do samorealizacji poprzez sztukę.

Niestety Chada, mimo swoich wysiłków, nie jest w stanie uwolnić się od życia na krawędzi. Jego kariera przez problemy z prawem, narkotyki i alkohol nie idzie tak, jakby sobie tego życzył. Melanże prowadzą do licznych konfliktów z bliskimi i dłużnikami. Reżyser pokazuje nam, jak łatwo można stracić kontrolę nad własnym życiem. Smutno patrzy się, jak granice między dobrem a złem zaczynają się zacierać. Film nie szczędzi również scen ukazujących wewnętrzne rozdarcie Chady i jego walkę o odzyskanie stabilności.

Motyw terapii i nadzieja na zmianę stylu życia

W kluczowych momentach życia Chady na jego drodze pojawia się Monika (Agnieszka Więdłocha), terapeutka, która staje się dla niego przewodnikiem na drodze do lepszego życia. Tak, wiem. Brzmi to nieco poetycko, ale właśnie tak ma brzmieć. Ich relację przedstawiono jako punkt zwrotny, który ma szansę uchronić Chadę od całkowitego upadku. Monik pokazuje, jak ważne w życiu są drugie szanse oraz możliwość uzyskania wsparcia od osób, które wierzą w naszą zdolność do zmiany. Tomek miał farta, że trafił mu się w życiu ktoś taki.

Kulminacyjnym punktem filmu jest wydanie albumu "Proceder", które przynosi Chadzie rozgłos i "szacun na dzielni". To coś, na co bardzo długo czekał. Sceny związane z premierą i koncertami, na których Chada wykonuje swoje hity są pełne energii i autentyczności. Rzekłbym, że doskonale oddają ducha polskiego hip-hopu. Jednak nawet w momencie sukcesu, film nie pozwala zapomnieć o konsekwencjach przeszłych wyborów. Wymiar sprawiedliwości nie zapomina o długach, które Chada ma do spłacenia. Fakt ten nie daje mu spokoju.

Czy po latach tułaczki możliwe jest odkupienie?

Moim zdaniem "Proceder" stawia pytanie o możliwość odkupienia i prawdziwej zmiany. Czy osoba, która tyle razy upadała, jest w stanie na stałe zmienić swoje życie? Czy może nie zdoła odbić się od dna? Film pozostawia to pytanie otwarte, dając widzom przestrzeń na własne refleksje na temat możliwości zmiany i odkupienia w życiu każdego człowieka. Niestety wiemy, jak Tomek Chada skończył i cały film można zatem traktować jako swego rodzaju przestrogę. Ale czy słusznie?

Podsumowując, "Proceder" to mocy film, który z sukcesem łączy dramat życiowy z muzyczną biografią. Reżyseria Michała Węgrzyna oraz znakomite role aktorskie, na czele z Piotrem Witkowskim, tworzą wyjątkowy portret człowieka, który walczy o swoje miejsce na świecie. I podkreślam jeszcze raz: materiał spodoba się również tym, którzy na co dzień z rapem mają niewiele wspólnego. Co więcej, może przecież pomóc starszemu pokoleniu zrozumieć tę kulturę i być może spojrzeć na nią mniej krytycznym okiem. Według mnie starsi często bowiem kojarzą hip-hop z czymś wulgarnym. Polecam!!!!