Pikanteria niezbyt wysokich lotów, czyli „365 dni”

Przyszła pora na ocenę erotyka, który w naszym kraju narobił sporo szumu i kontrowersji. I zyskał zarówno rzesze fanów, jak i antyfanów. Tak, mowa o filmie „365 dni”, czyli takim polskim Greyu. Jedni krytykują produkcję bez litości, inni radzą wyluzować i po prostu nie oglądać, jeśli nie lubi się takich klimatów. A co ja sądzę o tym tytule? Tego dowiecie się poniżej. Ale najpierw krótki wstęp.

Jak już wspomniałem, „365 dni” to film, który wywołał sporo kontrowersji i dyskusji zarówno w Polsce, jak i na świecie. Jako chyba pierwszy polski film erotyczny, bazujący na bestsellerowej książce Blanki Lipińskiej, stanowił on śmiałe wyzwanie dla polskiej kinematografii. Opowiada historię Laury Biel (Anna-Maria Sieklucka), dyrektorki sprzedaży w luksusowym hotelu, która trafia na Sycylię, a tam porywa ją przystojny mafioso, Massimo Torricelli (Michele Morrone). Dodam również, że film zyskał międzynarodową uwagę, częściowo dzięki swojej odważnej narracji i kontrowersyjnym tematom.

Zarys fabuły filmu

W centrum opowieści „365 dni” jawi się nam Laura Biel, czyli kobieta sukcesu, która w życiu prywatnym desperacko poszukuje iskry i namiętności. Jej życie zmienia się diametralnie, gdy na Sycylii zostaje porwana przez Massimo, mafijnego bossa. A ten świr postanawia dać jej rok na to, by go pokochała. W tym miejscu dodam, film nie skupia się tylko na romantycznej intrydze, ale zagłębia się również w mroczne zakątki obsesji, dominacji i pożądania. Jakkolwiek to brzmi.

Postać przystojniaka Massimo jest skonstruowana jako klasyczny „bad boy”. Typ jest niebezpieczny, uwodzicielski, a jednocześnie wrażliwy i nieco skomplikowany. Michele Morrone w tej roli przyciągnie zapewne uwagę pań, ale głównie z uwagi na wygląd, a nie umiejętności aktorskie. Z kolei Anna-Maria Sieklucka jako Laura gra postać kobiety rozerwanej między strachem a fascynacją. Chemia między głównymi bohaterami gra pierwsze skrzypce, choć nie zawsze jest przekonująco oddana. Bądźmy szczerzy, to erotyk, więc nie znajdziecie tu ambitnej fabuły czy zapadających w pamięć dialogów.

Głosy krytyki jak gromy z jasnego nieba

Powiedzmy sobie szczerze, film „365 dni” zyskał sławę nie tyle dzięki subtelnej narracji czy głębokiej analizie postaci, ile dzięki scenom erotycznym i kontrowersyjnej fabule opartej na syndromie sztokholmskim. Krytycy od razu po premierze zarzucali filmowi promowanie toksycznych relacji i romantyzacji uprowadzeń oraz przemocy. Mimo tych zarzutów, film zyskał fanów, którzy docenili jego gorącą miłosną atmosferę. Sam mógłbym teraz wymienić z kilkadziesiąt wad tej produkcji, ale zrobię wam „challenge”. Sami obejrzycie film, a znajdziecie je na pewno.

Włoski klimat

Trzeba przyznać, że zdjęcia, które przenoszą widza na malownicze wybrzeża Sycylii, się udały, co mocno potęguje uczucie luksusu i zmysłowości. Montaż oraz ścieżka dźwiękowa, w tym utwory Michele Morrone, skutecznie budują napięcie i podkreślają emocjonalne aspekty historii. Tak, nie przecierajcie oczy ze zdumienia. Główny aktor odpowiada za soundtrack!

Ścieżka dźwiękowa, w tym singiel „Feel It” w wykonaniu Michele Morrone, stanowi ciekawy aspekt filmu i swego rodzaju smaczek. Morrone nie tylko gra główną rolę, ale swoim muzycznym wkładem dodatkowo zaznacza swoją obecność w filmie. Nie znam się na muzyce, ale moim zdaniem melodia idealnie współgra z atmosferą filmu. Czasami robi się naprawdę nastrojowo.

Podsumujmy

„365 dni” to film, który mimo licznych kontrowersji, cieszył się w chwili premiery sporą popularnością. Był gorącym tematem na stronach typu Pudelek czy Kozaczek. Jego odważne podejście do tematyki erotycznej i kontrowersyjna fabuła z pewnością nie są dla każdego, ale przyciągnęły szeroką publiczność. To fakt. Szczególnie w mediach społecznościowych i na platformach streamingowych. Film, mimo licznych wad, z pewnością zapada w pamięć. Co więcej, prowokuje do dyskusji na temat granic w relacjach i przedstawieniu erotyzmu w kinie. Może o to chodziło twórcom…

Czy film „365 dni” to dzieło sztuki filmowej? Nie sądzę. Czy jest to swoisty fenomen kulturowy, który skłania nas, widzów, do refleksji nad współczesnym kinem i jego wpływem na pojmowanie miłości i związków? Zdecydowanie tak!!! Niezależnie od indywidualnych odczuć, produkcja stanowi ważny punkt w rozwoju filmów tego typu w naszym kraju. Zmusza nas do dyskusji na tematy takie jak miłość, pożądanie czy dominacja. Obstawiam również, że zainspirował wiele par do eksperymentowania w łóżku. Chociaż tyle dobrego.