To zdarzyło się naprawdę! Film "25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy"

Trudno uwierzyć, że tak drastyczna historia w ogóle miała miejsce. Nie sposób wyobrazić sobie cierpienie, które przeszedł zarówno Tomek Komenda, jak i cała jego rodzina. Co ciekawe, nawet po jego śmierci sprawa toczy się dalej. To naprawdę mrożąca krew w żyłach historia, i mam nadzieję, że takie rzeczy w polskim prawie to tylko wyjątki potwierdzające regułę, że system karny funkcjonuje prawidłowo. Dzisiejsza recenzja nie będzie zatem należała do tych przyjemnych.

Film „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy” to w dużym uproszczeniu opowieść o niewyobrażalnym cierpieniu, walce o sprawiedliwość i odkupieniu. W swoim poruszającym dziele Jan Holoubek przedstawia historię Tomka Komendy, młodego mężczyzny, którego życie zostaje niesprawiedliwie zniszczone przez błędy systemu sądowego. Film dotyka ważnych kwestii społecznych, stając się dzięki temu głosem w dyskusji o odpowiedzialności państwa za losy swoich obywateli. A także o sprawiedliwości, niezawisłości sądów i uhybieniach policji.

Streszczenie fabuły

Na ekranie obserwujemy dramatyczny los Tomka Komendy, którego w wieku 23 lat niesłusznie oskarżono o brutalne morderstwo. Jego życie staję się udręką, a codzienność w więzieniu to ciągła walka o przetrwanie wśród przemocy i poniżenia. Szczególnie mocno podkreślają to często niesmaczne i szokujące sceny interakcji z innymi więźniami i klawiszami. Podkreślam, że nie jest to film dla ludzi o słabych nerwach. Dopiero po 18 latach niesłusznej odsiadki los Tomka powoli zaczyna się odmieniać. A dzieje się tak dzięki determinacji grupy śledczych, którzy postanawiają przyjrzeć się tej skomplikowanej sprawie.

Wstrząsające dzieło Jana Holoubka powoduje, że wytrzeszczamy oczy ze zdumienia! Film, choć oparty na faktach, moim zdaniem wcale nie traci na dramatyzmie i intensywności. Fabuła skupia się bowiem na emocjonalnych przeżyciach Tomka i jego bliskich, co pozwala nam lepiej zrozumieć tragedię głównego bohatera. Według mnie Mrozowski zręcznie balansuje pomiędzy relacjami osobistymi a aspektami prawnymi sprawy, tworząc wielowymiarowy obraz niesprawiedliwości.

Wady i zalety produkcji

Rola Tomka Komendy, zagrana przez Piotra Trojana imponuje od pierwszych minut m.in. ze względu na zaangażowanie aktora. Musiałowski odegrał wszystkie niuanse emocjonalne swojej postaci wystarczająco dobrze. Mowa o pełnym wachlarzu emocji, od bólu i desperacji po nadzieję i ulgę. Jego performance jest oczywiście jednym z kluczowych elementów, które czynią ten film tak poruszającym. Z przymróżeniem oka ujmę to tak: jest trudna tematyka, jest i Agata Kulesza. No bo kto, jak nie ona? Pozostali aktorzy grający funkcjonariuszy i współwięźniów w mojej opinii również zrobili kawał dobrej roboty. 

Moim zdaniem sceneria doskonale oddaje atmosferę więzienia i wewnętrznego świata głównego bohatera, który musi mierzyć się z całym tym syfem. Na każdym kroku niemal czuć trudy życia, ból niesprawiedliwości i więzienny syf. Użycie światła i cienia podkreśla dramatyzm sytuacji, w której znalazł się Tomasz. Z kolei muzyka, subtelna ale wyrazista, wzmacnia napięcie i emocje. Dzięki niej skutecznie zbudowano klimat nadziei w momentach kluczowych dla fabuły. Szczególnie tych mrożących krew w żyłach oraz tych, które wzruszają do łez.

Wrażenia po seansie

Podsumowując, film z pozoru opowiada historię jednego człowieka, jednak po głębszym namyśle staje się również swego rodzaju komentarzem na temat błędów sądowych, odpowiedzialności systemu i potrzeby reform. Przez pokazanie konsekwencji niesprawiedliwości wobec jednostki, „25 lat niewinności” staje się mocnym głosem w debacie o zmianach w prawie karnym i procedurach sądowych. Pamiętam jak w chwili premiery było w całej Polsce głośno o więziennictwie i krzywdzie, jakiej doznał Tomasz. Jest to dosyć ciężka produkcja, na pewno nie polecę jej na luźny wieczór ze znajomymi. Ale obejrzeć jak najbardziej warto!