Święta Bożego Narodzenia bez Kevina? O nie! Oto „Kevin sam w domu”

Moi drodzy! „Kevin sam w domu” to klasyka kina rodzinno-komediowego, której chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Mam rację? Od momentu premiery w 1990 roku, film stał się nieodłącznym elementem świątecznej tradycji, zdobywając serca widzów na całym świecie. W tym mojego! Wyreżyserowany przez Chrisa Columbusa, z Macaulayem Culkinem w roli głównej, film opowiada historię młodego chłopca, który przypadkowo zostaje sam w domu na święta Bożego Narodzenia. I to właśnie wtedy zaczyna się niezły „młyn” jak to mawia młodzież.

O czym opowiada film?

A zatem, Kevin McCallister (Macaulay Culkin) to ośmioletni chłopiec, który marzy o życiu bez nadzoru rodziców. Podczas przygotowań do rodzinnej wyprawy do Francji na święta, Kevin wdaje się w kłótnię ze swoim starszym bratem. Rodzinka (swoją drogą całkiem urocza) daje mu szlaban. Chłopiec zmuszony jest do spędzenia nocy na strychu ze swoim kuzynem, który ponoć czasami sika w łóżku przez sen.

Następnego dnia, w pośpiechu jadąc na lotnisko, rodzinka całkiem zapomina o Kevinie, pozostawiając go samego w domu. Początkowo euforia z nieoczekiwanej wolności szybko zamienia się w strach, kiedy to nasz Kevin musi stawić czoła dwóm niesfornym złodziejom, którzy planują włamać się do jego domu. I tak zaczyna się przygoda, która obejrzana raz, będzie bawić nas zapewne do końca życia. I z dużą chęcią będziemy do niej wracać.

Tych postaci nigdy nie zapomnicie!

Bezsprzecznie Macaulay Culkin jako Kevin McCallister jest sercem i duszą filmu. Buzi tego urwisa nie da się zapomnieć! Oj nie! Postać rezolutnego i pomysłowego chłopca, który potrafi przetrwać sam w domu i obronić go przed włamywaczami, jest niesamowicie zabawna. Joe Pesci i Daniel Stern grający złodziei zrobili naprawdę świetną robotę i dostarczyli nam mnóstwo humoru jako niezdarni bandyci, którzy nie byli w stanie sprostać sprytowi młodego Kevina.

Jeśli chodzi o kwestie reżyserii, to Chris Columbus mistrzowsko balansuje między komedią a momentami prawdziwego napięcia. Nie tracąc przy tym ciepła charakterystycznego dla filmów świątecznych! Magia i nastój świąt wręcz wylewa się z ekranu. Scenariusz Johna Hughesa inteligentnie łączy humor z emocjonalną głębią, pozwalając widzom utożsamiać się z Kevinem i jego przygodami. No bo któż w młodości nie lubił robić innym piskusów?

Ach te pułapki

Sposób, w jaki Kevin radzi sobie z bandziorami używając serii pomysłowych i komicznych pułapek, stał się ikonicznym elementem filmu. Film wykorzystuje swoje lokacje i scenografię w sposób, który maksymalnie zwiększa efekt komediowy i klimat świąt – od przestronnych wnętrz domu McCallisterów po zimowy krajobraz zewnętrzny. Moim zdaniem zgrabny montaż efektywnie wzmacnia tempo filmu, zwłaszcza w scenach konfrontacji Kevina z włamywaczami.

A co z muzyką? Ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Johna Williamsa doskonale komponuje się z atmosferą filmu, dodając magii i emocjonalnego napięcia. Towarzyszy nam od uroczych, świątecznych melodii po bardziej dramatyczne akcenty podczas scen wręcz znęcania się chłopaka nad złodziejaszkami. Muzyka Williamsa jest zatem nieodłącznym elementem, który naprawdę robi robotę! Najbardziej pamiętam motyw melodii gdy Kevin zasuwa z kościoła do domu po spotkaniu z rzekomo sąsiadem-zabójcą, który okazał się być miłym gościem. I do tego bardzo pomocnym!

Tematy i przesłanie

Przyszła pora na króciutką analizę pod względem walorów edukacyjnych czy morałów. Pod powierzchnią komediowych perypetii i bożonarodzeniowej aury, „Kevin sam w domu” porusza głębsze tematy takie jak wartość rodziny i znaczenie „domowego ogniska”. Film pokazuje, że mimo różnych problemów i nieporozumień, rodzina powinna być fundamentalnym wsparciem, a święta to dobry czas na pojednanie. Moim zdaniem takie przesłanie dostrzeże zatem nawet najmłodszy widz.

Podsumowując, „Kevin sam w domu” to film, który niezmiennie bawi i wzrusza, niezależnie od wieku widza. Według mnie jest to produkcja, które definiuje świąteczne kino, łącząc humor, emocje i niesamowitą zabawę w jednym, niezapomnianym pakiecie. Mój tata mawia, że nie ma świąt bez Kevina i „Szklanej Pułapki”. Tak więc dzięki wyjątkowym występom, szczególnie Macaulaya Culkina, oraz mistrzowskiej reżyserii Chrisa Columbusa, film pozostaje nie tylko jednym z najbardziej kultowych filmów świątecznych, ale również klasykiem kina familijnego. Polecam!!!