Główny bohater, Pamfir, kiedyś przemytnik, obecnie robotnik zarabiający na życie w Polsce, powraca do rodzinnego domu w Zachodniej Ukrainie. Jego celem jest udział w lokalnym karnawale i spędzenie czasu z rodziną. Niestety, jego syn Nazar wpada w tarapaty, co zmusza ojca do spłaty długu chłopca. Pamfir odnawia dawne znajomości i podejmuje się ostatniego zadania, nie zdając sobie sprawy, że wkracza w świat, gdzie granice dobra są nieuchwytne. Film ten, uznany za jeden z najlepszych ukraińskich dzieł roku, zręcznie łączy elementy kina, pogańskie wierzenia i ukraińską codzienność. „Pamfir” ukazuje emigrację zarobkową jako jedyną drogę ucieczki przed stagnacją i wszechobecną korupcją, która jednakże często prowadzi do rozłąki rodzin. Obecne są również odległe echo wojny, nadające filmowi głębszego znaczenia. Chociaż nie opowiada o niej bezpośrednio, „Pamfir” stał się proroczą metaforą aktualnych realiów.