Czy to, co brzmi jak bajka, naprawdę nią jest? Ocena filmu "Wiek Adaline"

Chyba każdy z was, kto jest właśnie w średnim wieku, zastanawiał się kiedyś jakby to było, gdybyśmy przestali się starzeć. Brzmi jak coś pięknego, prawda? Ten film takie marzenia może nam szybko wybić z głowy. Widzę tu prostą analogię do Midasa. Wydawać by się mogło, że zamiana wszystkiego czego się dotknie w złoto, może być jak wygrana w totka. Podobnie jak i Midas, Adaline przekonuje się, że bycie obdarowanym taką mocą wcale nie oznacza sielanki. Wręcz przeciwnie, może przynieść rozpacz, od której łatwo zwariować.

"Wiek Adaline" w reżyserii Lee Tolanda Kriegera to naprawdę wysoko oceniany film, który łączy w sobie elementy romansu i fantasy. Nie jest to bynajmniej dzieło bez żadnego morału. Tytuł oferuje bowiem widzom nie tylko ucieczkę w świat niezwykłych zdarzeń, ale i zmusza do refleksji nad obrazem życia pozornie pozbawionego konsekwencji starzenia się. Główną rolę, Adaline, kreuje z wdziękiem i subtelną emocjonalnością Blake Lively, która ze względu na swój wdzięk i talent, jest ulubienicą Hollywood.

Opowieść o wiecznej młodości

Streszczę teraz fabułę bez wdawania się w niuanse, tak żeby nie zdradzić wam zbyt wiele, a tylko zachęcić do obejrzenia filmu. A zatem film rozpoczyna się w momencie, gdy Adaline, mając 29 lat, ulega wypadkowi. Zdarzenie to na zawsze zmienia jej życie – kobieta przestaje się starzeć. To, co początkowo wydaje się być cudem, z czasem staje się dla niej przekleństwem... Adaline musi zwiewać przed władzami, które pragną wykorzystać jej przypadłość do eksperymentów. Przez dziesięciolecia nieustannie zmienia tożsamości i miejsca zamieszkania, co skutkuje ciągłym poczuciem izolacji i brakiem trwałych relacji.

Film w sposób zuchwały i dosadny eksploruje psychologiczne i emocjonalne konsekwencje życia bez starzenia się. Adaline, obserwując jak jej bliscy starzeją się i odchodzą, przeżywa nie tylko smutek i żal, ale też rosnącą frustrację z powodu swojej izolacji. Krieger z rozmachem i wyczuciem przedstawia jej wewnętrzną walkę, a Lively oddaje każdy niuans emocjonalny swojej postaci z subtelną głębią. O ile uważam, że te wszystkie zachwyty nad aktorką są nieco przesadzone, tak w tej produkcji pokazała się z dobrej strony.

Miłość pokona wszystko! Ale czy na pewno?

Sytuacja Adaline ulega nagłej zmianie, kiedy poznaje Ellisa (Michiel Huisman). Ich rozwijający się romans stawia przed Adaline dylematy moralne i egzystencjalne, zmuszając ją do przemyśleń nad wartością wiecznej młodości wobec możliwości przeżywania prawdziwej miłości. Związek ten staje się kluczowy dla fabuły, gdyż to właśnie miłość okazuje się być jedyną rzeczą, dla której Adaline może zechcieć zrezygnować z wiecznej młodości. Brzmi jak opis komedii romantycznej, i to nieco przesłodzonej, prawda? Zapewniam was, że film "Wiek Adaline" taki nie jest.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Age Of Adaline (@ageofadaline)

Jak oceniłbym twórców? Raczej na plus. Reżyseria Kriegera charakteryzuje się eleganckim połączeniem stylu wizualnego z narracją. Scenografia i kostiumy odgrywają kluczową rolę w oddaniu poszczególnych dekad, przez które przemierza Adaline. Akcja filmu obejmuje przecież wiek XX, a zatem trzeba było profesjonalnie oddać ducha tamtych czasów. I to się udało. Zdjęcia, wykorzystujące zarówno urbanistyczne pejzaże, jak i idylliczne krajobrazy, skomponowano tak, aby wzmacniać nastrój i emocje scen. Tutaj nie ma się do czego przyczepić.

To nie głupiutka komedia romantyczna

"Wiek Adaline" to nie tylko opowieść o ucieczce przed starością. Moim zdaniem to także głęboko ludzka historia o poszukiwaniu miłości, przynależności i rezygnacji z ważnych rzeczy. Rola Adaline przyniosła Blake Lively ogromną sławę, pieniądze i była trampoliną do jej kariery. Jeśli chodzi o aktorkę, to chyba jedne z najbardziej zapadających w pamięć występów w jej karierze. Uczyniła z tego filmu nie tylko rozrywkę, ale i natchnienie. Zamysł był prawdopodobnie taki, żeby zachęcić do przewartościowania sobie pewnych rzeczy związanych z życiem i miłością. I to się twórcom udało. Polecam!!!