Simona Kossak, wychowana w cieniu monumentalnego dziedzictwa artystycznego rodziny Kossaków, nie odnalazła się w roli tradycyjnej malarki. Wyrastając w chłodnym, pełnym oczekiwań środowisku despotycznej matki, nie znalazła wsparcia ani zrozumienia. Po zakończeniu studiów, zdecydowała się na radykalną zmianę. Opuściła dom rodzinny, odrzucając konwenanse i oczekiwania społeczne, aby rozpocząć pracę jako naukowczyni w Białowieży. W głębi puszczy, w prostym domku bez prądu i bieżącej wody, Simona zaczęła tworzyć życie według własnych zasad, oddając się pasji badania przyrody. Jej życie nabrało nowego sensu, kiedy poznała Lecha Wilczka, fotografa o podobnie burzliwym duchu i wspólnej miłości do natury. Razem tworzyli niezwykły duet, którego relacja opierała się na wspólnym pragnieniu wolności i głębokiej harmonii z otaczającym ich światem. Świat nauki, zdominowany przez mężczyzn, stawiał przed nią liczne wyzwania, zarówno zawodowe, jak i osobiste. Musiała nie tylko bronić swoich naukowych poglądów, ale także walczyć o miejsce kobiet w tej dziedzinie. W końcu, jej pasja do ochrony przyrody i dzikich zwierząt stała się polem bitwy o zachowanie unikalnego środowiska Białowieskiej Puszczy.