Tym razem cofniemy się w czasie - recenzja filmu "Wonder Woman 1984"

Nie narzekajcie aż tak, że w tych czasach kobiety zbyt często stawia się roli superbohaterek. Zgodzę się, że filmy czy seriale z takim zamysłem nie zyskują niestety wysokich not. Ale nie jest to w moim przekonaniu winą samego zamysłu uplasowania kobiety w roli superhero. W serialu The Boys dziewczyny zrobiły niezłą robotę. W Avengersach również dały radę. Z kolei superkobieta w serii "Wonder Woman" czy "Misja Stone" wypada nieco gorzej. Nie chodzi tu o samą Gal Gadot, która stara się robić co może, ale raczej o scenariusz i reżyserię, które wypadły naprawdę blado.

Jak zapewne wiecie, "Wonder Woman 1984" wyreżyserowany przez Patty Jenkins jest kontynuacją przygód słynnej superbohaterki z komiksów DC. W filmie, którego akcja toczy się w urokliwych latach 80., księżniczka Diana Prince, grana przez Gal Gadot, stara się ukryć swoją prawdziwą tożsamość. Superlaska prowadzi więc podwójne życie w Waszyngtonie. Dzieło Jenkins, będące połączeniem akcji, dramatu i nostalgii za dekadą neonów i popkultury, stara się nas zabawić, wzruszyć i zapewnić porcję lekkiej akcji. I to stało się chyba głównym zarzutem, bo akcja jest właśnie zbyt lekka, zbyt prosta i momentami głupiutka.

Jak przystało na recenzję, przyjrzyjmy się fabule

Kinowy hicior rozpoczyna się od scen, w których Diana Prince, w ciągu dnia opiekuje się starożytnymi artefaktami w instytucie, a nocami anonimowo zwalcza przestępczość. Jej spokojny rytm życia zostaje zakłócony, gdy podczas rutynowej akcji w centrum handlowym natrafia na ślady nielegalnego handlu antykami. Śledztwo prowadzi ją do tajemniczego artefaktu, który, jak się okazuje, ma moc spełniania życzeń. Ale jak to w życiu bywa, nie ma nic za darmo. Robi się gorąco, gdy artefakt wpada w ręce różnych postaci, co zaczyna zagrażać równowadze i na świat spada blady strach.

Przejdźmy do oceny tego, co dało radę i tego, co zawiodło. Gal Gadot w roli Diany Prince ponownie zachwyca, łącząc w sobie siłę, zmysłowość i zarazem twardą rękę. Diana jest postacią zmagającą się z samotnością i nostalgią za utraconym ukochanym, Steve'em Trevor'em (Chris Pine), którego powrót jest jak puszczenie nam oczka. Drugoplanowe postacie, jak dr Barbara Minerva (Kristen Wiig), która robi jakby skok od nieśmiałej naukowca do antagonistki Cheetah, podbijają stawkę. Wiadomo, że miała to być lekkostrawna produkcja, ale czy nie wyszło zbyt cukierkowo? Marvel czy to ty?

Na czym oparto główne zarzuty apropo filmu "Wonder Woman 1984"?

Miałkie dialogi, mało porywająca akcja, zbytnia prostota i mało scen rzeczywiście ekscytujących. To chyba lista moich prywatnych zarzutów. Wiele z tych rzeczy serio można było zrobić lepiej. Moim zdaniem estetykę lat 80-tych wiernie oddano zarówno w kostiumach, jak i w scenografii. Jednak film bynajmniej nie stał się hołdem dla tej epoki. Efekty specjalne przesłodzono - to fakt. Według mnie za mało efektownie ilustrują supermoc Diany, zwłaszcza w scenach walki. Co do muzyki... utwory Hansa Zimmera to prawdziwe sztosy, ale chyba nie tym razem. Nie stworzyły nastrojuj godnego wielkich kinowych epopei. Mimo że robiły co mogły, żeby podratować cały film.

A zatem "Wonder Woman 1984" miał nam dostarczyć wielu spektakularnych momentów i emocji, ale poradził sobie z tym zadaniem na trójkę z plusem. Niestety. Fabuła co rusz zdaje się rozwleczona, a niektóre wątki i motywacje postaci nie porywają. W szczególności rozwój postaci Cheetah powinien być rozszerzony i to nie tylko moje zdanie. Tak jak wspomniałem na wstępie, naprawdę nie uważam, żeby filmy o superwomen były czymś złym. Jednak co rusz kolejne próby uplasowania kobiet w roli superbohaterki kończą się często klęską. A szkoda.

Młodsza widownia jest na tak!

No dobra. Pora na podsumowanie, garść konkretów i coś pozytywnego. Wreszcie. "Wonder Woman 1984" jest filmem, który pomimo pewnych niedociągnięć, oferuje młodszym emocjonującą przygodę i zarazem rozwałkę. Nienagannne aktorstwo Gal Gadot i reszty, momentami imponujące efekty wizualne i humor sprawiają, że film jest warty uwagi. Ale jak już pisałem, nie każdemu przypadnie do gustu. Na forach i w treści recenzji przeczytacie sporo marudzenia. Często uzasadnionego.

Podsumowując, to hit nie tylko dla fanów superbohaterów, ale dla każdego, kto ceni sobie kino pełne emocji i supermocy. "Wonder Woman 1984" potwierdza pozycję Diany Prince jako jednej z najważniejszych postaci w świecie superbohaterów. Sam jestem ciekaw, czy wyjdzie kolejna część, a "ptaszki ćwierkają" że ponoć tak. Poprzeczki nie zawieszono zbyt wysoko, tak więc miejmy nadzieję, że kolejna odsłona serii uraczy nas znacznie lepszym obrazkiem.