Film ten nie poddaje się łatwej interpretacji. Jego fabuła rozgrywa się w górskim schronisku, gdzie spotykają się starzy przyjaciele, Midroń i Świdrycki. Wspominają oni swoje młodzieńcze marzenia i niezrealizowane plany. Obydwaj bohaterowie są dojrzałymi, inteligentnymi mężczyznami, doświadczającymi kryzysu wiary w sens istnienia i swoje możliwości, a także obawiają się śmierci. Na drugi dzień do schroniska przybywają ich żony, które dotąd się nie znały. Ale szybko odnajdują wspólny język i zaprzyjaźniają się. Ich rozmowy są pełne głębokich przeżyć, zwierzeń o marzeniach o kochankach, i czerpania radości z życia. Tymczasem Midroń i Świdrycki dokonują przeglądu swojego życia. Midroń zawsze wierzył tylko w nowości, redukował zarówno wielkie, ogólne sprawy, jak i osobiste do wspólnego mianownika. Pozbawiając je prawdziwego znaczenia. Teraz wszystko to wydaje mu się bezcelowe.