Marka poznajemy w drodze do więzienia, gdzie paradoksalnie oczekuje na wymierzoną mu pokutę. Widzi w niej szansę ucieczki przed wizją twarzy ofiary, która nieustannie nawiedza jego myśli. W więzieniu Mark staje przed serią rygorystycznych zasad. Ma tylko dwie minuty na telefon do wybranej osoby i przeżywa swoje więzienne "pierwsze razy". Mianowicie pierwszą samotną noc w celi, pierwszego współwięźnia, pierwsze agresje ze strony innych osadzonych. Więzienne życie staje się z dnia na dzień bardziej znośne. Zwłaszcza dzięki Ericowi, strażnikowi z sercem, który dba o to, by skazani zachowali choćby pozory dawnej godności. Eric sam w pewnym sensie jest więźniem, choć nie potrzebuje krat ani oficjalnego wyroku, aby odczuwać swoje uwięzienie.