Lubicie polskie komedie romantyczne? Recenzuję „Listy do M.4”

Matko Boska, jak ten czas leci… Niedawno wyszła „jedynka”, której recenzję również znajdziecie w moim serwisie. Pisząc „niedawno” mam na myśli rok 2011… Bo w życiu nie powiedziałbym, że tyle lat minęło od rozpoczęcia tej świątecznej serii. A dzisiaj zmierzymy się z czwartą częścią serii. Na wstępie nadmienię, że moim zdaniem niestety w tym przypadku sprawdza się stare powiedzenie kinomana. A brzmi ono tak: „pierwsza część serii zawsze jest najlepsza”. I to by było na tyle.

„Listy do M. 4” kontynuuje popularną polską serię filmów świątecznych, która regularnie przyciąga tłumy widzów do kin. Każda część serii opowiada o miłości, przebaczeniu i magicznych zbiegach okoliczności, które wydają się mieć miejsce tylko podczas Bożego Narodzenia. Czwarta odsłona, podobnie jak poprzednie, łączy humor, romans i nieco dramatu. Czyli szczypta tego, szczypta tamtego… A wszystko to po to, aby stworzyć ciepły, choć momentami gorzki, obraz świątecznych realiów. Reżyseria filmu utrzymuje sprawdzoną formułę, wprowadzając jednocześnie kilka nowych postaci, które wnoszą świeżość do dobrze znanego uniwersum.

Jak tym razem wygląda fabuła?

Film „Listy do M. 4” obraca się wokół kilku głównych wątków, które przeplatają się w przeddzień Bożego Narodzenia. Historie te opowiadają o różnych formach miłości. Od pierwszych zauroczeń, przez rodzinne zobowiązania, aż po dawne niewyjaśnione uczucia, które powracają nieoczekiwanie. Wątek Mel i Szczepana kontynuuje ich komplikacje życiowe, podczas gdy Karina i Wojciech muszą stawić czoła nowym wyzwaniom w swoich związkach.

Nowe postacie, takie jak Filip i tajemnicza kobieta wbijająca klin między niego a Karolinę, dodają napięcia i świeżości do narracji. Osobiście żałuję, że twórcom nie udało się powtórzyć sukcesu pierwszej części serii, bo z każdą kolejną odsłoną jest niestety coraz gorzej. No cóż…

Postacie i aktorstwo

W filmie „Listy do M. 4” widzowie mogą ponownie spotkać się z ulubionymi postaciami z poprzednich części. Tomasz Karolak, Agnieszka Dygant, Piotr Adamczyk i Wojciech Malajkat, a także nowi aktorzy jak Magdalena Różczka czy Borys Szyc, wnoszą do filmu wiele ciepła i autentyczności. Dzięki swojemu doświadczeniu, skutecznie oddają oni emocjonalne niuanse swoich postaci, co czyni ich losy bliskimi i przekonującymi. Nowe postacie są nienajgorzej zagrane, co dodaje dynamiki i komplikuje wzajemne relacje, co jest istotnym elementem tej serii.

Lekko nostalgiczny ton

Reżyseria filmu utrzymuje charakterystyczny dla serii ciepły i rzekłbym lekko nostalgiczny ton. Świąteczna Warszawa znowu staje się tłem dla osobistych dramatów i radosnych zdarzeń, co stanowi o unikalnym charakterze „Listów do M.” Scenografia i kostiumy są okej, co pomaga stworzyć autentyczny klimat świąt. Zastosowanie światła i kolorów podkreśla różnicę między zimową szarością a ciepłem domowego ogniska.

Uwaga! Pora na lekkie filozofowanie, czyli poszukiwanie wartości, przesłania i mądrości płynących z ekranu. A to wszystko w moim wykonaniu. „Listy do M. 4” porusza wiele ważnych tematów, takich jak znaczenie rodziny, trudności w komunikacji międzyludzkiej oraz siła przebaczenia. Film pokazuje, że święta to idealny czas na refleksję i zmiany w życiu, nawet jeśli wymaga to wyjścia ze strefy komfortu. Wskazuje także na to, że prawdziwe uczucia są warte poświęceń i że nigdy nie jest za późno na naprawienie relacji. Chyba wymieniłem wszystkie plusy tej produkcji, bo minusów w reżyserii i scenariuszu znalazłoby się sporo.

Tendencja spadkowa?

Reasumując, „Listy do M. 4” kontynuuje tradycję swoich poprzedników, będąc filmem, który nieźle wpisuje się w świąteczny czas w Polsce. Jest to produkcja, która z jednej strony może być lekko przewidywalna, ale z drugiej jej siła tkwi w uniwersalności przekazu. Ciepło i pozytywne emocje obecne w filmie sprawiają, że jest on chętnie oglądany przez widzów w różnym wieku. Mimo że odbiega poziomem od poprzenich części.

A teraz pora na kilka gorzkich słów. Niestety „Listy do M. 4” to film, który bez powodzenia kontynuuje serię i nie utrzymuje wysokiego poziomu rozrywki. Mimo to dzięki solidnej obsadzie i świątecznej atmosferze jest w stanie dostarczyć zarówno sporo śmiechu, jak i łez. Jest to mimo wszystko niezła propozycja na rodzinny seans. Nie polecam, nie odradzam.