To już nie kino familijne. "Harry Potter i Książę Półkrwi" to rasowy thriller!

Myśleliście, że poprzednie części magicznej serii były z każdą kolejną odsłoną coraz bardziej brutalne? Mieliście rację, ale... tym razem jest jeszcze bardziej złowrogo. Pierwsze części serii (głównie "Kamień Filozoficzny") kojarzyły mi się bardziej z kinem familijnym, ale teraz akcja przechodzi na zupełnie inny level. "Księcia Półkrwi" nazwałbym prędzej rasowym thrillerem niż produkcją dla dzieci. Czuć mrok, momentami jest strasznie, a i wzruszających scen również nie brakuje.

"Harry Potter i Książę Półkrwi" to już szósta odsłona ekranizacji popularnej serii książek J.K. Rowling, która rzuca nas w wir magicznych intryg i mrocznych tajemnic Hogwartu. W tej części Harry Potter (grany niezmiennie przez Daniela Radcliffe’a) wyrusza na kolejną, pełną niebezpieczeństw przygodę w magicznym świecie, gdzie granica między dobrem a złem staje się coraz bardziej zamazana. Czekają go wyzwania, o jakich mu się nie śniło. Czy i tym razem młody czarodziej podoła? Musi, bo stawka jest wysoka...

Źle się dzieje na świecie czarodziejów

Film rozpoczyna się sceną, w której Harry spędza wakacje w domu Dursleyów, a to jak wiadomo, oznacza szereg nieprzyjemnych zdarzeń. Twórcy serii nie dają nam niestety zapomnieć o istnieniu tej parszywej rodzinki. Harry zostaje jednak szybko zabrany przez profesora Dumbledora (Michael Gambon) do Nory. To wprowadzenie sprawia, że zaczynamy czuć klimat filmu. Mimo letnich miesięcy, atmosfera jest napięta i pełna zmartwień. Ogólny nastrój stopniowo staje się coraz bardziej ponury i niepokojący.

W "szóstce" śledzimy nie tylko kolejne perypetie tytułowego bohatera, ale również zmiany w gronie pedagogicznym Hogwartu. Największa z nich to przyjście Horacego Slughorna (Jim Broadbent), który zastępuje Snape’a jako nauczyciel eliksirów. Broadbent wnosi do filmu ciepło i swego rodzaju swojskość, co stanowią kontrast dla zimnego i tajemniczego Snape’a granego przez Alana Rickmana. I w ogóle dla całej fabuły, w której naprawdę niewiele jest rodzinnego ciepła czy spokojnych scen.

Ach ten nieznośny Draco Malfoy...

Jednak prawdziwe emocje budzi tym razem postać Draco Malfoya (Tom Felton), który dostaje od Lorda Voldemorta (Ralph Fiennes) tajne zadanie. Nie będę wam zdradzał o co dokładnie chodzi, przekonajcie się sami! Zdziwiło mnie tylko, że temu nieco gamoniowatego chłopakowi ktoś taki jak Voldemort powierza tak ważną funkcję. To dosyć irracjonalne i mało wiarygodne. Felton świetnie oddaje wewnętrzny konflikt i strach swojej postaci, co ostatecznie czyni go jednym ciekawszych bohaterów tej części.

Jak łatwo się domyślić, osią fabuły jest tajemniczy podręcznik należący do niejakiego Księcia Półkrwi. Cała trójka głównych bohaterów dwoi się i troi, ale nie może wpaść na pomysł o kogo może chodzić. Ponadto Harry korzystając z ów podręcznika staje się gwiazdą na lekcjach eliksirów. Jednocześnie coraz bardziej pogrąża się w mrocznym świecie zakazanych czarów, z których zaczyna korzystać. Skutki rzucenia zaklęcia ofensywnego przechodzą jego najśmielsze oczekiwania. Jakby tego było mało, podręcznik staje się dla niego czymś w rodzaju pierścienia dla Golluma w powieści Tolkiena.

Co najbardziej błyszczy w "szóstce"?

Moim zdaniem wizualnie "Książę Półkrwi" wypadł całkiem nieźle, ale zawsze mogłoby być lepiej. Scenografia, kostiumy i efekty specjalne dopracowano w każdym szczególe, co pozwala nam "na grubo" zanurzyć się w magicznym świecie. Twórcy postarali się, aby do widza nie doarło poczucie sztuczności. Cała ta sceneria już od pierwszej części serii skradła moje serce. Czy znalazłem jakieś większe minusy? Część wątków, zwłaszcza tych dotyczących życia uczniowskiego i romansów postaci, czasami wydaje się trochę naciogane albo się dłużą.

Dodam również, że niektóre kluczowe elementy książki zostały pominięte lub tylko delikatnie naszkicowane. A to, patrząc po recenzjach w sieci, rozczarowało wiernych fanów serii. Tak czy inaczej, "Harry Potter i Książę Półkrwi" to solidna kontynuacja sagi. Reżyser David Yates z sukcesem balansuje między mrocznymi a lekkimi scenami, dostarczając widowisko, które pozostaje w naszej pamięci długo. Polecam!