Niebanalna komedia romantyczna dla nastolatków – „Love, Rosie”

Czytając tytuł tego posta pomyśleliście zapewne, że skoro „Love, Rosie” to romantyczna komedia dla młodzieży, to może lepiej dać sobie z tym spokój? Nic bardziej mylnego! Zapewniam was, że produkcja ta jest abolutnie niebanalna, może i lekka, ale zrobiona zmyślnie i sprawnie, dopracowana wizualnie. Ponadto widać w niej kunszt aktorski oraz słychać całkiem niezłe dialogi. Jak na komedię romantyczną oczywiście.

„Love, Rosie” to urocza i emocjonalna komedia romantyczna, która opowiada o skomplikowanej, ale głęboko zakorzenionej przyjaźni między Rosie (Lily Collins) i Alexem (Sam Claflin). Reżyseria Christiana Dittera oraz scenariusz oparty na powieści Cecelii Ahern „Gdzie jesteś, kochanie?” prowadzą widzów przez wzloty i upadki ich związku. I to od dzieciństwa aż po dorosłość. Film eksploruje trudności, które niesie ze sobą miłość platoniczna przeradzająca się w romantyczną. Przy jednoczesnym zachowaniu lekkości i humoru charakterystycznego dla gatunku.

Tak to się zaczęło…

Historia Rosie i Alexa zaczyna się, kiedy są dziećmi, a ich bliska więź trwa przez całe życie mimo wielu przeszkód. Film rozpoczyna się w kluczowym momencie ich życia, gdy w wyniku nieporozumień podczas 18. urodzin Rosie ich drogi zaczynają się rozchodzić. Alex opuszcza Irlandię, by studiować w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy Rosie zostaje w Dublinie, gdzie nieoczekiwanie zostaje matką.

Przez lata Rosie i Alex utrzymują kontakt, ale ich spotkania są rzadkie i często kończą się kolejnymi nieporozumieniami. Ditter skutecznie ukazuje, jak niewyrażone uczucia, złe decyzje i niespodziewane zwroty akcji wpływają na ich życie. Twórcy wykreowali przekonujące portrety dwojga ludzi zmagających się z uczuciami, które są dla nich zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. O ile można tak powiedzieć…

Film stawia ciekawe pytania

„Love, Rosie” stawia pytanie, czy mężczyzna i kobieta mogą być tylko przyjaciółmi? Czy może nieuchronnie pojawi się między nimi romantyczna iskra? Takie dywagacje zapewne spotkały was w życiu niejednokrotnie. Produkcja rzuca światło na trudności w utrzymaniu platonicznej przyjaźni, gdy tle pojawiają się głębsze uczucia. Jednocześnie przesłanie filmu koncentruje się na znaczeniu czasu i wyborów, które kształtują nasze życie. „Love, Rosie” pokazuje, że prawdziwa miłość wymaga czasu, cierpliwości i, przede wszystkim, komunikacji. Niestety moi drodzy, zrozumienie tego często przychodzi zbyt późno. Ale cóż, takie bywa życie.

Oceniam reżyserię i aktorstwo

Christian Ditter z sukcesem oddaje ducha młodości i pierwszej miłości, z jej chaosem, niepewnością, ale i radością. Styl filmu jest lekki i dynamiczny, z szybkimi przeskokami między kluczowymi momentami życia bohaterów. Moim zdaniem to sprawia, że fabuła jest barwna i pełna emocji. Sceny są bogato zilustrowane, a piękny Londyn i Boston stanowią tło dla tej międzynarodowej opowieści o dorastaniu i dojrzewaniu. W tym miejscu dodam, że klimat tych cudownych miast aż wylewa się z ekranu. Coś wspaniałego!

Lily Collins i Sam Claflin prezentują wyraźną chemię na ekranie, co jest kluczowe dla wiarygodności ich postaci. Collins dosadnie odgrywa swoją rolę, ukazując zarówno siłę, jak i wrażliwość Rosie, która mimo życiowych przeszkód stara się odnaleźć własną drogę. Claflin z kolei balansuje między czarem a frustracją Alexa, którego życie wydaje się nigdy nie iść zgodnie z planem. Razem tworzą przekonujący obraz pary, która mimo wielu trudności nie potrafi odnaleźć sposobu, żeby stworzyć miłość na całe życie.

Podsumowanie

Z moich obserwacji wynika (po wnikliwej analizie recenzji na popularnych portalach fimowych), że produkcja zyskała sympatię widzów za jej ciepło, humor i autentyczne emocje. Moim zdaniem „Love, Rosie” to film, który z pewnością przypadnie do gustu fanom komedii romantycznych. Ale nie tych oklepanych. Film reprezentuje zupełnie inny poziom niż np. seria „After”.

W mojej opinii to uniwersalna historia o miłości, przyjaźni i dorastaniu, która mimo swojej przewidywalności, pozostaje wzruszająca i inspirująca. Dzięki świetnym występom i umiejętnej reżyserii, „Love, Rosie” jest przyjemnym filmem. Mimo swoich wad, skutecznie przypomina o trudnościach i radościach płynących z głębokich, ludzkich relacji. Po krótkim namyśle polecam, choć domyślam się, że film nie trafi w gusta każdego z was.