Pamiętacie tego małego urwisa? Z sentymentem o filmie „Kevin sam w Nowym Jorku”

Tego filmu na moim blogu zabraknąć nie mogło! Kevin jedna z tych rzeczy, których nie może zabraknąć w okresie Świąt Bożonarodzeniowych w zapewne wielu polskich domach. „Kevin sam w Nowym Jorku” to rzecz jasna sequel jednego z najpopularniejszych filmów świątecznych wszech czasów, „Kevina samego w domu”. Produkcja przynosi widzom kolejną porcję przygód małego bohatera, który znów zostaje oddzielony od swojej rodziny.

Tym razem, zamiast spędzić święta na Florydzie, Kevin ląduje samotnie w jednym z najbardziej charakterystycznych miast świata – Nowym Jorku. Film, podobnie jak jego poprzednik, łączy elementy komedii, przygody i świątecznego ciepła, dostarczając rozrywki dla całej rodziny. Dla wielu Polaków jest symbolem świąt, a Wigilia bez Kevina nie smakuje ponoć tak samo.

Kilka słów o fabule

Po raz kolejny śledzimy losy młodego Kevina McCallistera (Macaulay Culkin), który przez pomyłkę trafia do Nowego Jorku zamiast na wakacje na Florydzie z rodziną. Wykorzystując kartę kredytową swojego ojca, Kevin zatrzymuje się w luksusowym hotelu i rozpoczyna eksplorację miasta. Jego przygody zaczynają nabierać tempa, kiedy przypadkiem natyka się na starych znajomych. A konkretnie na rabusiów Harry’ego (Joe Pesci) i Marva (Daniel Stern), którzy tym razem mają w planach obrabowanie lokalnego sklepu z zabawkami. Z typowym dla siebie sprytem, Kevin postanawia użyć wszystkich swoich umiejętności, by pokrzyżować ich plany.

Obsada i reżyseria

Macaulay Culkin ponownie wciela się w rolę Kevina z charakterystyczną dla siebie mieszaniną niewinności i przebiegłości. Jego wyraziste i energiczne przedstawienie Kevina to kluczowy element, który napędza film. Joe Pesci i Daniel Stern ponownie dostarczają dużo humoru jako niezdarni złodzieje. A ich głupkowate interakcje z Kevinem są jednymi z najfajniejszych momentów filmu. Obsada drugoplanowa, w tym Tim Curry jako hotelowy pracownik, dodaje produkcji uroku i komizmu.

Reżyseria Chrisa Columbusa skutecznie łączy elementy komediowe z emocjonalnymi, tworząc film, który jest równie zabawny, co wzruszający. Nowy Jork, z jego ikonicznymi miejscami takimi jak Central Park czy Rockefeller Center, staje się tłem dla niekończących się psot Kevina. A to w mojej opinii dodaje filmowi dodatkowego uroku. Według mnie sceny pułapek i psikusów, które Kevin szykuje dla złodziei, są jeszcze bardziej spektakularne niż w pierwszej części.

Muzyka i efekty specjalne

Ścieżka dźwiękowa Johna Williamsa, kontynuująca tematy z pierwszego filmu, znakomicie komponuje się z atmosferą filmu, dodając magicznego nastroju i emocjonalnego głębi. Efekty specjalne, choć nieco przerysowane, idealnie wpisują się w komediowy ton filmu. A kreatywne pułapki Kevina są jeszcze bardziej pomysłowe i zabawne. Co ciekawe, w filmie przez dosłownie chwilę pojawia się sam Donald Trump! Ponoć sam zabiegał on, aby pokazano go na ekranie.

„Kevin sam w Nowym Jorku” został ciepło przyjęty zarówno przez krytyków, jak i publiczność. Pojawiały się głosy, że niektórzy recenzenci zwracali uwagę na powtarzalność formuły. Mimo to, film okazał się wielkim sukcesem komercyjnym. To prawdziwy świąteczny hicior, który zdobył serca nowej generacji widzów. Ponadto umocnił status Kevina McCallistera jako jednego z najbardziej ikonicznych bohaterów filmowych.

Konkluzja

Pora więc na krótkie podsumowanie. Moim zdaniem „Kevin sam w Nowym Jorku” to godny następca swojego poprzednika. Telewizyjny hit oferuje wszystko, co najlepsze w filmach świątecznych i rodzinnych – humor, ciepło i niezapomniane przygody. To idealny film na świąteczny seans, który udowadnia, że nawet najbardziej nieprawdopodobne historie mogą wzruszać i bawić, niezależnie od wieku widowni. Jeśli chodzi o mnie – lata lecą, a film bawi dzisiaj tak, jak bawił mnie 10 czy 15 lat wstecz.